Συνέντυευξη: Νάγια Δαλακούρα

Το δεύτερο μυθιστόρημα της Νάγιας Δαλακούρα «Θράσσα: Η μάγισσα της Θράκης» (εκδόσεις Κλειδάριθμος) είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που διάβασα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται στα βουνά της Ροδόπης κατά το έτος 1206. Μια νεαρή Θράσσα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στους Βυζαντινούς και τους Βούλγαρους, ανάμεσα στον χριστιανισμό και τον παγανισμό. Όπως καταλάβατε, η πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή περιλαμβάνει πολλά λαογραφικά στοιχεία της περιοχής, καθιστώντας το έτσι ένα απολαυστικό ταξίδι στο χρόνο.

Η συγγραφέας Νάγια Δαλακούρα αναλύει την ιστορία του μυθιστορήματος της και μας ξεναγεί στην ευρύτερη περιοχή της Ροδόπης.

Μόλις κυκλοφορήσατε το καινούργιο σας μυθιστόρημα, το οποίο περιέχει πολλά ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Πείτε μας λίγα λόγια για τη δημιουργία του.

Η ΘΡΑΣΣΑ είναι ένα βυζαντινό μυθιστόρημα για τη Θράκη των αρχών του 13^ου αιώνα. Μια μυθοπλασία για την τοπιογραφία της οροσειράς της Ροδόπης, για τον πολυπολιτισμό της και για μια ιστορική περίοδο αναταραχών και μεταρρυθμίσεων, εν πολλοίς άγνωστη. Η σύνδεση και η διάδραση του θρακικού τοπίου με τον χώρο, τον χρόνο και τους ανθρώπους ήταν αναπόφευκτη στο μυθιστόρημα αυτό.

Ενώ το πρώτο σας μυθιστόρημα διαδραματίζεται το 1912, αυτή τη φορά ταξιδεύετε το αναγνωστικό κοινό στη βυζαντινή Θράκη του 13ου αιώνα. Πώς σας ήρθε η ιδέα για ένα ιστορικό μυθιστόρημα;

Αγαπώ ιδιαίτερα την Ιστορία, από παιδί ακόμη μου ασκούσε μια γοητεία. Η φύση του επαγγέλματός μου και το ενδιαφέρον μου για το ιστορικό παρελθόν είναι και οι λόγοι που ασχολούμαι πολλές ώρες της ημέρας με την επιχείρηση ανασύνθεσής του. Οπότε, θα έλεγα, πως η συγγραφή ιστορικού μυθιστορήματος ήρθε πολύ φυσικά, ως αποτέλεσμα τόσο του επιστημονικού αποθέματός μου όσο και του ενδιαφέροντός μου για τον άγνωστο αυτό κόσμο προς ανακάλυψη.

Γράφτηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας; Πώς νιώθετε τώρα που το ολοκληρώσατε;

Ναι, η ΘΡΑΣΣΑ  ολοκληρώθηκε στο τέλος της άνοιξης του 2020, σε μια περίοδο που είχα αρκετό χρόνο τόσο για συγγραφή όσο και για έρευνα. Όπως κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα κείμενο, ανυπομονώ να το μοιραστώ με τους αναγνώστες μου.

Περιέχει και στοιχεία από τη δική σας πραγματικότητα;

Σίγουρα αφορά το τοπίο που με περιβάλλει, καθώς είμαι και η ίδια Θράσσα και ζω στην Κομοτηνή. Επιπλέον, αρκετά γεωγραφικά στοιχεία του μυθιστορήματος σχετίζονται με οικείους τόπους. Τα κεφάλαια που αφορούν την αρχαιολογική υπηρεσία είναι ουσιαστικά η επαγγελματική ζωή μου, οι συνάδελφοί μου. Η πολυπολιτισμικότητα της ΘΡΑΣΣΑΣ είναι και η δική μου καθημερινή πολυπολιτισμικότητα. Γενικά, αυτό το βιβλίο είναι πολλά από αυτά που είμαι η ίδια.

Η «Θράσσα» περιέχει πολλά λαογραφικά στοιχεία της Θράκης. Ήταν εύκολη η ένταξη τους στη πλοκή του μυθιστορήματος;

Θα έλεγα πως δεν ήταν κάτι που με δυσκόλεψε, δεδομένου ότι  έχω ασχοληθεί επιστημονικά με τη Λαογραφία κατά το παρελθόν για πολλά χρόνια– πρόκειται για μια επιστήμη που αγαπώ ιδιαίτερα. Επιπλέον, όταν γράφει κανείς τόσο έντονα για έναν τόπο δεν μπορεί να μην ενσωματώσει σε αυτόν τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους, άυλο και υλικό. Είναι κάτι που είναι αδύνατον να διαχωριστεί.

Υπήρξαν κεφάλαια που δεν τα εντάξατε τελικά στην πλοκή του μυθιστορήματος και τα κλειδώσατε στα συρτάρια ή χρησιμοποιήσατε όλα τα προσχέδια;

Μάλλον όχι. Θεωρώ πως η ΘΡΑΣΣΑ συμπεριλαμβάνει όλα όσα ήθελα. Ωστόσο με αφορμή τη ΘΡΑΣΣΑ γεννήθηκαν στο μυαλό μου νέες ιστορίες. Εξάλλου, η Θράκη έχει πολλές ακόμη ιστορίες που περιμένουν να ειπωθούν.

Το ζητούμενο για σας ήταν να διηγηθείτε μια συναρπαστική ιστορία ή θέλετε να πείτε και κάτι ακόμη;

Ποιος ήταν ο στόχος σας αυτή τη φορά; Σε κάθε βιβλίο μου προσπαθώ να διηγούμαι μοναδικές ιστορίες για το παρελθόν που θα συνεπάρουν τους αναγνώστες μου. Ωστόσο, σε αυτές τις ιστορίες ενσωματώνω στοιχεία γεωγραφίας, τοπιογραφίας, κοινωνικής ιστορίας και εθνογραφίας, τα οποία ενδεχομένως να αποτελέσουν έναυσμα για τους αναγνώστες για τη βαθύτερη γνωριμία με τους τόπους αυτούς αλλά και για μια εναλλακτική προσέγγιση του παρελθόντος.

Κυρίαρχες στον επίλογο ενός μυθιστορήματος είναι οι ερωτήσεις ή οι απαντήσεις;

Για μένα ο επίλογος πρέπει να δίνει στον αναγνώστη τις απαντήσεις που ψάχνει και παράλληλα τροφή για σκέψη, ώστε να προκαλέσει νέα ερωτήματα. Αν μη τι άλλο για μένα η λογοτεχνία υπάρχει για να μας αφυπνίζει!

Και μια τελευταία ερώτηση. Τι πιστεύετε ότι χάνει ένας αναγνώστης που δεν διαβάζει ιστορικά μυθιστορήματα;

Την εξερεύνηση μιας ξένης γης, όπου δεν υπάρχει ποτέ μια και μόνο αλήθεια.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.

Ευχαριστώ πάρα πολύ!